Córka Wincentego i Adeli z d. Zawadzkiej. Jej młodsza siostra Kazimiera została również urszulanką SJK (s. Cecylia). Szkołę powszechną ukończyła w Drohiczynie w 1922. Następnie pracowała zarobkowo w Warszawie. Tam też została w wieku 27 lat przyjęta do Zgromadzenia. Okres formacji przednowicjackiej odbyła w Warszawie, nowicjackiej w Pniewach. Po złożeniu ślubów powróciła do domu warszawskiego, gdzie przeżyła wybuch II wojny, okres okupacji i powstania warszawskiego. We IX 1944, kiedy siostry zostały przez Niemców zmuszone do opuszczenia Szarego Domu, wyjechała do Lipnicy Murowanej. Była zakrystianką w kaplicy domowej, zajmowała się garderobą, a także bielizną kościelną z kościoła parafialnego. Miała dużo pracy, a mimo to chętnie, radośnie spieszyła ludziom z pomocą i innych do pomocy zachęcała. Zdolna i inteligentna, wnosiła w życie wspólnoty pokój i radość. Umiała na wszystko spojrzeć po Bożemu. Czuło się, że naprawdę żyje Bogiem. Odwiedzała też chorych w parafii, umiała ich pocieszyć, uspokoić, skierować ich myśli ku Bogu. Do ostatniej chwili chętnie i z miłością wykonywała swą pracę w zakrystii, gdyż odznaczała się szczególnym nabożeństwem do Jezusa w Eucharystii. Zmarła nagle, na zawał serca, w wieku 52 lat, w czasie składania paramentów po mszy św. Spoczywa na nowym cmentarzu w Lipnicy Murowanej.